Honda Jazz czyli marzenie mieszczucha...

Witam ponownie na moim blogu.
Dzisiaj poruszę temat autka miejskiego produkcji japońskiej - Hondy Jazz.

Przy projekcie powstałego w 1981 roku autka miejskiego (znanego też pod nazwą "City") pracował min. syn założyciela firmy - Hirotoshi Honda. Jego pomysłu była wersja turbo wyposażona w silnik 1231cc, dysponujący mocą 100PS. Ciekawostką konstrukcyjną była aluminiowa głowica z magnezową pokrywą zaworów oraz jednopunktowy wtrysk kontrolowany komputerem niwelujący tzw "turbo dziurę". W kolejnej fazie produkcji wprowadzono intercooler dzięki któremu moc wzrosła do 110PS. Całości dopełniało niezależne zawieszenie wszystkich kół i pakiet stylistyczny. Autko prezentowało się następująco:

  

Były też oczywiście wersje "normalne" wyposażone w silniki o tej samej pojemności, osiągające moc od 44 do 67 PS w zależności od wersji oraz do wyboru tradycyjne skrzynie biegów manualne (4 i 5 biegów), automatyczne (2+nadbieg - Hondamatic) oraz manualna skrzynia Hypershift posiadającą nadbiegi dla 2,3 i 4 biegu (dające łącznie 7 biegów!).
Samochód można było kupić w tandemie z Motocompo.(link)

Różnice stylistyczne widać na pierwszy rzut oka:

W 1984r. powstał również, zaprojektowany przez studio Pininfarina - mający wiele uroku model kabrio. Wyposażony w silnik wolnossący o mocy 67PS.

W Europie model AA - czyli pierwszy Jazz/City był niedostępny, dlatego jest praktycznie nieznany.

Dopiero w roku 2001 pojawił się w sprzedaży (również na rynku EU) model Jazz - występujący w Japonii i USA jako Fit.

Najpopularniejszą jednostką jest, wyposażona w dwie świece na cylinder, ośmiomio zaworowa jednostka o pojemności 1339cc i mocy 83PS oznaczona symbolem L13A i znana jako 1.4  i-DSI (czemu 1.4 ??!!)

Drugim silnikiem dostępnym na rynku rodzimym jest jednostka również ośmiozaworowa, o pojemności 1246cc L12A o mocy 75PS. Model występuje również z mało popularnym silnikiem L15A o pojemności 1496cc i mocy 88 i 110PS. W wersji na rynek Japońskie auto można kupić z napędem na cztery koła - AWD. Skrzynie biegów do wyboru - pięciobiegowa manualna, i pięciobiegowa CVT - wariator (na rynku rodzimym Fit dostępny był tylko "w automacie"). Obie niestety obarczone wadami fabrycznymi, bardzo nielicznymi dla modelu Jazz.

W roku 2005 samochód przeszedł lifting stylistyczny nadający mu ciekawszego (nadal nie porywającego) wyglądu:

Wprowadzony w roku 2008 model mk3 (dla niektórych mk2) nadał Jazzowi kształtów bardziej obłych, niemniej nawiązujących do poprzedniego modelu:

Z uwagi na popularność modelu - wynikająca głównie z niezawodności plasującej małą Hondę na szczycie europejskich, amerykańskich i nawet japońskich rankingów - gamę silnikową rozszerzono o modele pozwalające kierowcy na odrobinę szaleństwa. Mamy zatem do wyboru:

-1.2 i-VTEC 90KM - 1198 cc

-1.4 i-VTEC 100KM - 1496 cc

-1.5 i-VTEC 117KM - 1496cc 

oraz hybrydową jednostkę 1.3 IMA 88KM

Do wybrania tradycyjnie skrzynie pięciobiegowe: automatyczna CVT i manualna. 

Całkiem niebrzydki "Sport" na rynek USA:

W planach oczywiście kolejny model w którym design idzie w coraz lepszym kierunku:

A po co właściwie piszę o tym samochodzie skoro wielu powie że nie jest ani fascynujący, ani porywający, ani nawet ładny..?...!...

Kupiłem sobie taki, z 2003r. 1.4 i-DSI z przebiegiem 106 tyś mil. I powiem Wam moi kochani - jestem zakochany. Po zajęciu miejsca w środku, przenosimy się w czasoprzestrzeni. Coś co wydawało się małe - nagle jest duże, jak w głupawych komediach. Rozwiązania ułatwiające życie są przemyślane do samego końca (można np. odsunąć przedni fotel stojąc w tylnych drzwiach). Silnik naprawdę żwawy - chociaż brakuje mu "hondowskiej góry". No i pali mi (mi któremu wszystko pali 10 i więcej) w cyklu mieszanym 7-8l (zależy od pogody i klimy). 

Moja wersja (SE na rynek UK) ma klymę (której prawie nie używam, ale jest :D ), cztery szyby w prondzie, grzane lustra z elektryczną regulacją i elektryczny szyberdach (oba ostatnie to opcja, jak wynika z Glassa)- czyli wszystko co jest potrzebne.

Każdemu kto potrzebuje autka dla rodziny 2+1 polecam Jazza - nie zawiedziecie się. A wygląd , cóż... Zawsze można zaszaleć...

A dla bogatych, szalonych, mających dużo czasu albo wszystkiego na raz:

Nie ufaj w ciemno sprzedawcom z "zachodu" czyli wszędzie oszukują

Szanowni i cierpliwi moi czytelnicy. Dzisiejszy temat z innej beczki i pierwszy taki na moim blogu (może nie ostatni), niemniej nie mogłem go nie napisać.

Jak zapewne wiecie, od prawie roku mieszkamy na terytorium UK - gdzie pracuje. Naturalna kolejnością rzeczy jest nabycie “zepsutego” auta RHD (kierownica po prawej jakby ktoś nie złapał).

W związku z tym naszła mnie pewna refleksja która niby jest oczywista, ale Polacy zdają się o niej nie wiedzieć. Chodzi o oszukiwanie przy sprzedaży pojazdów (auto, skuter, motor – cokolwiek, co jeździ a przynajmniej powinno).

Od wielu lat utarło się w Polsce powiedzenie, ze “na zachodzie” ludzie są bogaci to regularnie - najlepiej co roku - kupują nowy woź  (nowy-nowy, a nie nowy-inny). W związku z tym stary sprzedają - wiadomo że tanio, aby szybko pozbyć się “problemu”. Domniemam, że jest to bzdura wymyślona na potrzeby “jeleni” przez pierwszych “nowo ustrojowych” cwaniaczkow-handlarzykow, aby wyjaśnić o wiele niższe ceny swoich igiełek.

A jest to moi kochani  - g**no prawda, gdyż:
-  80% ludzi nie jest bogatych (o ile nie więcej) tylko zarabiają normalnie, i z uwagi na patologiczna sytuacje PL nam WYDAJA się bogaci.
- Ludzie dbają o swoje pieniądze, a co za tym idzie nikt normalny nie sprzeda naprawdę dobrego auta za półdarmo tylko dlatego, ze kolor się znudził (wiadomo, jak wszędzie zdarzają się wyjątki).
- Handlarz sprzedaje swoje auta ZAROBKOWO, dlatego oczywistym jest fakt, ze są droższe niż sprzedawane prywatnie - gwarancja, renoma firmy, plac itp. kosztują

Ale co to ma do UK?

Ano to, ze Anglicy tak samo oszukują jak Polacy (i zapewne Niemcy, Francuzi itp. itd.). Próbują ukryć wady i sprzedawać  złomy w cenie normalnego auta. Różnica jest taka, że nie zadają sobie w tej materii tyle trudu, dlatego łatwiej rozgryźć przeciętnego “ściemniacza”. Pomimo domniemanego bogactwa potrafią cwaniakować dla £300 co zgodnie z założeniem nie ma prawa mieć miejsca – a ma.

Idąc dalej. Moja praca w UK polega min. na przeglądaniu setek ogłoszeń o sprzedaży samochodów dziennie. Tendencja szczególnie wśród starych jest taka, iż im drożej tym większy przebieg (oczywiście do pewnego pułapu) – świadczy to tylko o tym, co kryje takie ogłoszenie miedzy wierszami. Ale nikt nie pisze tego wprost zapewne licząc na naiwność kupującego.

Różnica względem rynku PL skoro z tej perspektywy piszę polega na tym, że dokładając do ceny 10-15% kupujesz pojazd w firmie - autohandlu gdzie wszystko jest jasne i klarowne. W razie “przekrętu” sprawa traktowana jest poważnie, zarówno przez sprzedawcę który ryzykuje swoja reputacje, jak i ewentualnie powiadomione służby.

Co z tego wynika: nie ma czegoś takiego jak okazja (poza wspomnianymi wyżej wyjątkami) cenowa. Okazja jest wtedy, kiedy woź jest dobry i zadbany pomimo wieku i przejechanych kilometrów.  A handlarz który oferuje (jego zdaniem) pełnowartościowy towar za 80% ceny z rynku poza Polską (bo rynek w Ojczyźnie Mickiewicza kieruje się trochę innymi zasadami niż ekonomii) jest oszustem, i zgodnie z zasada “kłamca zawsze pozostanie kłamcą” nie należy wchodzić z nim w ŻADNE układy.
Im szybciej moi drodzy Rodacy się do tego przyzwyczaimy, tym szybciej przestaniemy być złomowiskiem Europy. 

Ładny lakier i "nowa buda po fejslifcie (albo innej zmianie modelu w tym samym roku)", naprawdę nie dodaje prestiżu jak trzeba je pchać albo rozpadnie się przy kolizji z królikiem.

A dlaczego właściwie o tym wszystkim piszę? Ano zwiedziony wpojoną w głowę zasadą uczciwości „na zachodzie” kupiłem Peugeota 306 1.4 właściwie bez sprawdzania w którym po ~2000km padł silnik – ewidentnie upiększony „na sztukę” dla jelenia (czyt. mnie). 

A ogłoszenie było takie ładne i miało być tak pięknie…